Nawet śnieg po kolana nie wystraszył uczestników wyprawy. Po dotarciu do ogromnego wigwamu i rozgrzaniu się gorącą herbatą oraz ciepłem ogniska, najbardziej odporni na mróz wyruszyli wgłąb lasu, by wśród zasp śnieżnych odszukać bunkry z czasów II wojny światowej. Piecuchy natomiast pozostały w szałasie. Ale wszyscy świetnie się bawili. Jedni tańczyli i śpiewali, a drudzy zatapiali się w śniegu i wędrowali przez biały świat. Ci właśnie zimy się nie bali, dzięki czemu dotarli do dwóch bunkrów, rozrzuconych w różnych zakątkach lasu. Piękne zimowe krajobrazy towarzyszyły wyprawie, a biały puch zachęcał do zabaw. Tu i tam powstały ślady orłów i aniołów, a nad głowami wędrowców co rusz przelatywały białe śnieżki. Choć mróz nie dawał za wygraną, nikt nie narzekał na zimno. Ale w jednej kwestii zima okazała się mocniejsza. Niestety tęgi mróz uniemożliwił uczestnikom wycieczki lepienie bałwanów i innych śnieżnych figur. Nic to jednak, bo i tak atrakcji było moc. Po posileniu się pysznymi kiełbaskami serwowanymi przez gospodarzy – Martynę i Roberta Andrzejewskich, wszyscy ruszyli w tany. Kręcili się wokół ogniska, skakali, przykucali, klaskali, a nawet wybiegali na śnieg. Komu było mało, biegał po białym puchu do utraty sił. I tak to grupa dzieci i młodzieży stawiła czoła zimie. Bo choć w tym roku jest ona sroga, okazji do zabaw daje co nie miara. A kiedy jest dobra zabawa, nawet największy mróz nie jest straszny.